Niet ons, o HEER’, niet ons, Uw Naam alleen
Zij, om Uw trouw en goedertierenheên,
All’ eer en roem gegeven.
Waarom, o Heer’, zou ’t heidendom met spot,
Dan zeggen: “Waar, waar is toch nu hun God,
Bij hen zo hoogverheven?”
Nochtans is God het doel van onzen lof,
Hij, onze God, Hij woont in ’t hemelhof
En doet al Zijn behagen.
Hun afgoôn zijn van zilver en van goud;
Slechts mensenwerk, waaraan zo snood als stout
Gods eer wordt opgedragen.
Zij hebben wel een mond, doch die niet spreekt,
Wel ogen, doch waaraan ’t gezicht ontbreekt,
’t Licht kan hun niets ontdekken.
Geen klank, hoe schel, dringt immer hun in ’t oor.
Men zett’ hun vrij den besten wierook voor,
’t Kan hun geen reuk verwekken.
Hun hand, hoe fraai bewerkt, tast nooit iets aan,
Hun voet, hoe welgevormd, kan nimmer gaan,
Hun keel geen klanken geven.
Hun maker deel’ in hun veracht’lijk lot;
Die op hen steunt, miss’ nevens hen ’t genot
Van ’t duurgeschatte leven.
Maar, Israël, vertrouw gij op den HEER’!
Hij is hun hulp, hun sterkt’ en al hun eer,
Hun schild, dat nooit zal wijken.
Vertrouw op God, gij Arons nageslacht!
Hij is hun schild, hun hulp, die hun Zijn macht
Zo menigwerf deed blijken.
Vertrouwt op God, gij allen, die Hem vreest;
Hij is altoos hun schild, hun hulp geweest;
De HEER’ was ons gedachtig.
Zijn zegen blijft op Israël verspreid;
Aärons huis is die ook toebereid;
God is getrouw en machtig.
Elk, die Hem vreest, hoe klein hij zij of groot,
Wordt van dat heil, die weldaân, deelgenoot.
Hij zal ze groter maken,
En z’ u, zowel als ’t kroost, dat gij bemint,
Dat, nevens u, zich aan Gods wet verbindt,
In dubb’le maat doen smaken.
D’ algoede God, Die, door Zijn grote kracht,
Den hemel schiep, deez’ aard’ heeft voortgebracht,
Beschenkt u met Zijn zegen.
De hemel is Zijn eigendom, Zijn troon;
Maar ’t mensdom heeft de vruchtbaar’ aard’ ter woon
Van onzen God verkregen.
In ’t stille graf zingt niemand ’s HEEREN lof.
Het zielloos lijf, gedompeld in het stof,
Kan Hem geen glorie geven;
Maar onze tong zingt tot in eeuwigheid
Des HEEREN lof, Zijn roem en majesteit.
Looft God, de bron van ’t leven!
Deze bewijsteksten zijn ontleend aan de Bijbel in de Herziene Statenvertaling, © Stichting HSV 2010. Bijbelvertaling aanpassen
Onberijmd: Onbekend, berijmd: Genootschap Laus Deo, Salus Populo
Loflied dat Gods volk aanspoort om alleen op God te vertrouwen en Hem alleen te dienen, door hen eraan te herinneren dat Hij alleen hun diepste trouw waard is. Op de achtergrond is de verleiding aanwezig om (terug) te keren naar de goden van andere volken.
Momenteel is deze website in bèta-versie beschikbaar. U kunt al wel gebruik maken van deze website. In de komende maanden worden moeilijke en verouderde woorden in de klassieke liturgische formulieren voorzien van uitleg. Help mee en ondersteun deze werkzaamheden.