O grote Christus, eeuwig licht!
Niets is bedekt voor Uw gezicht;
Die ons bestraalt, waar wij ook gaan,
Al schijnt geen zon, al licht geen maan.
Toon ons Uw goedheid en Uw macht,
Door Uw bescherming dezen nacht,
Behoed ons tegen ramp en leed,
En blijf tot onze hulp gereed.
Verkwik ons door een zoete rust,
Om goed te doen met nieuwen lust.
Dat onze slaap gematigd zij,
Ja zelfs Uw Naam tot eer gedij’.
Houd ons gemoed voor U bereid,
Opdat het blij Uw komst verbeid’,
Daar ’t in een stil vertrouwen leeft,
Dat Gij ons onze schuld vergeeft.
Bescherm ons, in den bangen tijd
Van zielsverzoeking en van strijd;
Laat nooit den bozen vijand toe,
Dat hij ons enig’ hinder doe.
Behoed het ganse Christendom;
Geef dat in kruis Uw vreugd weerom;
Vertroost het neergebogen hart,
En heel in gunst der kranken smart.
O Vader, dat Uw liefd’ ons blijk’;
O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk;
O Geest, zend Uwen troost ons neer;
Drie-enig God, U zij al d’ eer!
Onberijmd: Ambrosius van Milaan, berijmd: Hendrik Ghysen
De Avondzang is gebaseerd op een Ambrosiaans loflied uit de zesde eeuw: Christe, qui lux es et dies. Het avondgebed heeft in de middeleeuwen een plaats in het laatste getijdengebed van de dag en wordt in 1574 in de bundel van Datheen gepubliceerd. In het lied wordt Christus als het licht gevraagd om bescherming tijdens de nacht, om hulp in de aanvechtingen die de slaap met zich meebrengt en om kracht in alle angst en pijn.
Momenteel is deze website in bèta-versie beschikbaar. U kunt al wel gebruik maken van deze website. In de komende maanden worden moeilijke en verouderde woorden in de klassieke liturgische formulieren voorzien van uitleg. Help mee en ondersteun deze werkzaamheden.